Z powodu zaistniałej sytuacji, a tym samym zawieszonych terapii logopedycznych proszę, aby dzieci kontynuowały ćwiczenia w domu przez 10-15 minut każdego dnia pracując na wklejonych w zeszytach materiałach obrazkowo – wyrazowych.
W terapii logopedycznej bardzo ważna jest systematyczność i konsekwencja. Bez ćwiczeń w domu, które są przedłużeniem pracy w szkolnym gabinecie, efekty mogą być mniej zadowalające, ponieważ czas przeznaczony na terapię jest stosunkowo krótki, a wady artykulacyjne znaczne, wymagające indywidualnego podejścia i systematycznego utrwalania wywołanych prawidłowo głosek.
Proszę nałożyć duży nacisk przede wszystkim na ćwiczenia utrwalające  prawidłowy tor oddechowy.
Poniżej przesyłam linki do ciekawych stron, z których można czerpać pomysły a tym samym uatrakcyjnić ćwiczenia.

https://www.mimowa.pl
http://www.logozabawy.pl
https://domologo.pl
https://www.brzeczychrzaszcz.pl

ćwiczenia oddechowe

Czemu służą ćwiczenia oddechowe?

Celem ćwiczeń oddechowych jest nauczanie prawidłowego oddychania, prawidłowego gospodarowania powietrzem podczas wymowy a tym samym do prawidłowej realizacji głosek, zwiększenie wydolności oddechowej, uzyskanie prawidłowego rozwoju klatki piersiowej.

Najczęstszym błędem jest wciąganie brzucha, w czasie głębokiego wdechu. Aby tego uniknąć ćwiczący powinien położyć dłoń na nadbrzuszu i starać się oddychać tak, aby w czasie wdechu brzuch się uwypuklał, a w czasie wydechu-zapadał.

Wdech musi się odbywać zawsze przez nos, a wydech przez nos lub usta.

W ćwiczeniach oddechowych duże znaczenie ma odpowiedni dobór pozycji wyjściowych, które wpływają na pracę przepony, jak i na ruchy klatki piersiowej.

  • pozycja stojąca, półsiedząca, siedząca-ułatwiają pracę przepony
  • pozycja siedząca z pochyleniem tułowia w przód, leżenie tyłem-utrudniają pracę przepony

Prowadząc ćwiczenia oddechowe posługujemy się komendami regulującymi czas trwania poszczególnych faz oddychania. Rozpoczynamy ćwiczenia od głębokiego wydechu. Wdech wykonuje ćwiczący w rytmie na: raz, dwa a wydech w rytmie na: trzy, cztery, pięć. Na samym szczycie wydechu następuje pauza-bezdech trwający przeciętnie 3 sekundy (liczba powtórzeń od 6 do 8).

Przykłady ćwiczeń oddechowych


  1. Pozycja półsiedząca z oparciem dla tułowia i kończyn górnych. Krótki wdech i długi wydech z wymawianiem spółgłosek.
  2. Pozycja półsiedząca z oparciem dla tułowia i kończyn górnych. Wdech z uwypukleniem brzucha i skłonem głowy w tył-wydech z wciągnięciem brzucha i skłonem głowy w przód.
  3. Pozycja półsiedząca z oparciem dla tułowia, ręce na karku. Wdech z uwypukleniem brzucha – wydech z wciągnięciem brzucha.
  4. Leżenie tyłem, ręce ułożone na bokach klatki piersiowej. Wdech z lekkim skłonem tułowia w tył i z uwypukleniem klatki piersiowej-wydech ze skłonem głowy w przód i z naciskiem rękami na ściany klatki piersiowej.
  5. Leżenie tyłem, ręce wzdłuż tułowia. Wdech z wzniesieniem kończyn górnych przodem w górę-wydech z opuszczeniem kkg. przodem w dół.
  6. Leżenie tyłem, ręce w bok. Wdech z uwypukleniem klatki piersiowej-wydech ze skrętem tułowia w lewo i przeniesieniem prawej ręki przed sobą aż do dotknięcia prawą ręką lewej ręki. Zmiana kierunku ruchu.
  7. Leżenie tyłem, ręce na karku, łokcie skierowane w przód. Wdech ze skierowaniem łokci w bok-wydech ze skłonem głowy w przód i skierowaniem łokci w przód.
  8. Leżenie tyłem, ręce skrzyżowane na klatce piersiowej, nogi lekko zgięte, stopy oparte o podłoże. Wdech z wymachem rąk w górę na zewnątrz. Wydech z powrotem do pozycji wyjściowej.
  9. Siad skrzyżny, ręce na karku, łokcie skierowane do przodu. Wdech ze skierowaniem łokci do tyłu i lekkim skłonem tułowia w tył-wydech ze skierowaniem łokci w przód i lekkim skłonem tułowia w przód.
  10. Siad skrzyżny, dłonie na kolanach. Wdech ze skłonem tułowia w tył. Wydech ze skłonem tułowia w przód.
  11. Wdech ze wzniesieniem rąk (pozycja wyjściowa-siad skrzyżny) przodem w górę-wydech ze skłonem tułowia w przód i opuszczeniem rąk.
  12. Wdech z wymachem wyprostowanej lewej nogi i prawej ręki w tył (klęk podparty-pozycja wyjściowa). Wydech z powrotem do klęku podpartego i skłonem tułowia i głowy w przód.




Monika Błażyńska

logopeda szkolny